W dziewiętnastym wieku podstawowym budynkiem mieszkalnym były kamienice. Budowane były najczęściej w centrach miast i miały bardzo różnorodnych mieszkańców. Powszechnie wiadomo, że w owym okresie miasta zaczęły się rozwijać w niesłychanym tempie. Przybywali do miast nowi mieszkańcy, którzy szukali po prostu mieszkań. Okazało się, że kamienice były idealną odpowiedzią na takie potrzeby. Oczywiście kamienice również miały swoją hierarchię. Najpiękniejsze i najbardziej widne mieszkania zajmowali właściciele kamienicy. Takie mieszkania były usytuowane na pierwszym piętrze. Pozostałe mieszkania były wynajmowane. W suterenach i na poddaszu mieszkały osoby najuboższe. W innych mieszkaniach funkcjonowały rodziny i osoby samotne w zależności od stopnia zamożności. Kamienice były bardzo pięknie i solidnie budowane. Na noc były zamykane na specjalną bramę, przez którą można było wejść jedynie, kiedy obudziło się stróża. Kamienica miała też zazwyczaj wewnętrzny dziedziniec, na którym toczyło się normalne codzienne życie.
