W architekturze mamy wiele stylów. Na przestrzeni lat a w zasadzie wieków ukształtowało się bardzo wiele szkół i sposobów wznoszenia wiekopomnych dzieł. Część z nich przejdzie do historii a część nie. Powszechny jednak jest pogląd panujący pośród znakomitej większości osób o tym, że teraz architektura jest mniej kreatywna niż kiedyś i zdecydowanie mniej pompatyczna. Uboga forma i jeszcze mniej treści w końcu kiedyś każdy budynek miał swoje przeznaczenie inne od pozostałych. Tak np. kościoły z racji roli jaką pełniły odznaczały się inną charakterystyką wież niż budowle warowne czy forty tudzież zamki. Jednak trafiały się w przeszłości style mniej wybujałe czy kreatywne. Najbardziej jednolitym ze wszystkich dawnych stylów był gotyk charakteryzował się tym, że był wzniosły i zimny, wszystko budowano z cegły i nie oszczędzano materiałów. Mury były bardzo grube i szerokie. Wszystko miało ten sam kolor czerwonej cegły i wyglądało montonnie. Nie mniej jednak zaletą gotyku były spore przestrzenie jakie wygospodarowywano w budowlach. Renesans zdaje się być najbardziej urozmaiconym stylem w architekturze. Wszystko za sprawą wielkich mistrzów tej epoki spod pióra i dłuta takich osób jak Da Vinci czy Michał Anioł wychodziły majstersztyki. W dobie renesansu postawiono również na wielkość, ale pełną rzeź wszelkiej maści oraz ciekawych zakończeń kopuł i wież. Mniej było strzelistości a więcej dopasowywania elementów do całęgo budynku. Poszczególne style mocno się od siebie różniły tworząc doskonały obraz wszechstronej architektury.
