Mimo ciągłego wzrostu poziomu higieny społeczeństwa krajów tzw. zachodu, nadal towarzyszą człowiekowi zakaźne choroby skóry.
Jedną z takich chorób jest liszajec zakaźny czyli mieszane zakażenie skóry, którego przyczyną są gronkowce i paciorkowce lub oba typy bakterii jednocześnie.
Najczęściej schorzenie to dotyka dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym, choć wystąpić może również u dorosłych, szczególnie tych którzy nie przestrzegają zasad higieny osobistej, czy też mają choroby przebiegające z upośledzeniem odporności.
Liszajec zakaźny – przyczyny objawy i sposoby leczenia zostały dość dobrze poznane, ponieważ choroba ta uznawana jest obecnie za powszechną. Szerzy się ona drogą kontaktu bezpośredniego z osobą zainfekowaną lub poprzez używanie tych samych przedmiotów. Mowa tutaj o np. ręcznikach, ale również o odzieży przymierzanej choćby w sklepach.
Choć wielu osobom schorzenie to wydaje się zupełnie niegroźne, to jednak nieleczone może być przyczyną groźnych powikłań.
Zmiany spowodowane tą chorobą początkowo mają postać grudek, następnie nadżerek pokrytych lśniących strupem. Zwykle zmiany te dotykają twarzy, szczególnie wokół ust oraz nosa, ale mogą także występować na szyi czy kończynach, szczególnie górnych.
Leczenie liszajca zakaźnego opiera się na antybiotykoterapii poprzedzonej badaniem bakteriologicznym określającym wrażliwość bakterii na dany antybiotyk. Zmiany skórne (odpowiednio leczone) znikają zwykle w ciągu kilkunastu dni, nie pozostawiając trwałych blizn.
Brak leczenia liszajca może się skończyć w dwojaki sposób. Będzie to, albo samoistne wyleczenie, po prostu układ odpornościowy sam poradzi sobie z zakażeniem, albo zakończy się groźnymi powikłaniami, wśród których najgroźniejszą jest wystąpienie posocznicy czy też zapalenia opon mózgowych.
Leczenie tego schorzenia musi bezwzględnie towarzyszyć stosowanie zasad higieny osobistej, częstej zmiany odzieży. Należy również pamiętać o wysokim ryzyku przeniesienia zakażenia na inne osoby z naszego otoczenia.
